Hollandse fietstocht

Vanaf het begin van het semester heeft deze study-abroad eigenlijk al gevoeld als één groot avontuur en een heerlijke vakantie. Ik vond het dan eigenlijk ook helemaal prima om eindelijk met de universiteit en verslagen bezig te gaan. We moesten een verslag inleveren voor het vak International Investment over het zorgsysteem in Amerika: ObamaCare. Ik was echter een beetje verbaasd over wat voor cijfer eruit rolde: een 10! Blijkbaar vond hij het zo goed, dat er niks aan op te merken was.. Als het zo doorgaat, komt het natuurlijk helemaal goed met dat gemiddelde.
Buiten de universiteit om, doen we nog steeds veel samen in kleine groepjes. Uitgaan, dag-tripjes, uit eten gaan en natuurlijk mijn nieuwe hobby: hiken! Laatst wilden we met een groepje gaan surfen in Fulong, een strand hier ongeveer 1.5u met de trein vandaan. Na het ticketsysteem uiteindelijk uitgevogeld te hebben (de automaten zijn heel leuk allemaal in het Chinees), hebben we een erg comfortabele treinreis gehad. Het weer zou niet geweldig zijn, maar er werd gezegd dat er 0.2mm zou vallen, dus dat vonden we nog te overzien. Nou, dat hebben we geweten: 0.2mm per seconde zeker! We waren volkomen doorweekt, zonder ook maar een voet in zee te zetten. Helemaal verkleumd zijn we opgevangen door de bejaardenclub van Fulong, door wie we verwend werden met warme thee en vers fruit. Ze vonden het maar al te interessant dat we uit Europa kwamen en ook al konden we elkaar absoluut niet verstaan, met handen en voeten werk kom je erg ver zo blijkt. Grapjes gemaakt en veel gelachen, kortom een bijzondere ervaring. Na te zijn opgewarmd, zijn we richting een klein restaurantje gelopen, waar we heerlijk hebben gegeten en waar we uiteindelijk 2 uur lang zijn blijven hangen. De eigenaresse was er inmiddels wel klaar mee, en was in slaap gevallen achter de balie. We moesten haar dan ook wakker maken toen we wilden afrekenen ;). Ondanks dat we geen surfboard aangeraakt hebben, hebben we een ontzettend bijzondere en leuke dag gehad.
Afgelopen weekend heb ik samen met een jongen uit Finland, een jongen uit Denemarken, een meisje uit Frankrijk en een meisje uit Portugal een weekend-trip gemaakt naar Keelung en Jiufen in het noorden van Taiwan. Als echte Hollander laat ik natuurlijk de kans om te fietsen niet liggen, en we hebben met z’n drieën (de Scandinavische jongens en ik) een fietstocht van ongeveer 35km langs de rivier gemaakt. Onderweg bijna achterna gezeten door zwerfhonden en ongeveer 4 keer de weg kwijt geraakt, maar ondanks dat kwamen we maar een klein half uurtje later in Keelung aan dan de meiden, die met de trein waren gereisd vanuit Taipei. We hadden een prima hotel en de nachtmarkt was om de hoek, waar we heerlijk vis en zelfs ‘’King Crab’’ gegeten hebben. Deze avond besloten we ook om onze eigen kroegentocht door Keelung te maken, waarbij we allerlei mensen hebben ontmoet. Het verbaast me nog steeds hoe makkelijk dat hier gaat en hoe vriendelijk en uitnodigend de meeste mensen zijn. De volgende dag hebben we wat toeristische attracties in Keelung bekeken en na een rustig avondje, zijn we op zondag richting Jiufen gefietst. Dit was een tocht van ongeveer 20km, waarbij we langs de noordkust zijn geslingerd en de laatste 5km volledig bergop zijn gefietst: Jiufen is namelijk een authentiek, traditioneel bergstadje. Ik was blij dat ik deze 5km de racefiets van Malte heb mogen lenen, want dit ging 10x makkelijker dan die zware mountainbike mét fietstassen van mij ;). Toen we in Jiufen aankwamen, kwamen we er achter dat helaas meer mensen op hetzelfde idee waren gekomen om op zondag hierheen te gaan. We zijn dan ook voor het grootste deel als haringen in een ton de kleine straatjes door gedrukt ;). Aangezien het hier rond een uur of 18.00 al donker wordt, hadden we besloten om met de fiets in de trein terug te gaan. Gelukkig mochten we dezelfde klim nu keihard naar beneden racen: een stuk makkelijker en leuk om zelfs auto’s bij te kunnen houden! Eenmaal op het station hebben we duidelijk kunnen maken dat we onze fietsen graag mee wilden nemen. Ik snap nu waarom ik nooit iemand met een fiets op het station zie en waarom de man achter de ticketcounter ons zo verschrikt aankeek. 50 minuten volledig ingebouwd en onbeweeglijk klem staan met ongeveer 200 andere passagiers is zeker geen pretje.. Eenmaal weer aangekomen in Taipei zijn we nog een stuk door de stad gefietst (eigenlijk levensgevaarlijk met alle taxi’s, bussen en racende auto’s langs je oren) en hebben we meteen mijn gehuurde fiets terug gebracht naar de Giant-store. Kortom, een fantastisch weekend!