Het einde van een ongelooflijke reis
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
27 Januari 2014 | Taiwan, Taipei
Eenmaal aangekomen in Vietnam werden we meteen doorgestuurd naar de immigratie dienst. Ik had van tevoren m’n Vietnamese visum aangevraagd en de papieren geprint, dus deze hoefde ik alleen maar samen met m’n paspoort in te leveren, stempel erin en hoppa gaan met die banaan. Dacht ik, nou mooi niet dus! Heb anderhalf uur op m’n uiteindelijke visum staan wachten, het heeft me bijna 40eu gekost en alsof dat nog niet genoeg was, was alle bagage al weg bij de band waar het zou moeten liggen. Ik naar lost-and-found, en gelukkig lag m’n tas daar al klaar. Een Fransman zat in precies dezelfde situatie als ik, alleen kon ik een beetje misbruik van hem maken omdat hij al in Ho Chi Minh was geweest een paar maanden eerder. We hebben de bus naar het centrum genomen en we zijn meteen bij de goede bushalte uitgestapt (het ritje had me 34cent gekost). Hij ging door met een bus naar het zuiden van Vietnam en ik heb op m’n gemak m’n al geboekte hotel gezocht. Prima hotel, midden in het centrum tussen alle eettentjes en barretjes! Die dag heb ik heerlijk rustig aan gedaan, beetje rondgelopen in de buurt, eten halen en ’s avonds met een andere Deense studievriend uit Taipei, Mads, gegeten en biertjes gedaan. Kristian kwam de volgende dag en we hebben met z’n drieën een soort stadstour gemaakt: Kathedraal bekeken, War Museum, afgezet door een man die kokosnoten verkocht en natuurlijk het lokale eten geproefd. ’s Avonds heb ik bij een tailor een pak en een blouse laten aanmeten, want daar staat Vietnam natuurlijk bekend om. Het koste me nog geen 80eu, en dat is aanzienlijk minder dan wat je in Nederland of zelfs in Taiwan voor een maatpak betaalt. De dag erna hebben we samen een tour door de Mekong Delta gedaan: lange busrit heen, ongelooflijk irritante gids die eigenlijk niet eens zoveel over het gebied wist te vertellen, boottochtje en veel toeristische activiteiten. We gingen bijvoorbeeld mét Vietnamese hoedjes en al in een kano en hebben een vrij nutteloos ritje in een huifkar gehad (je reed letterlijk een rondje van 10min). Het was veel minder dan wat we ervan verwacht hadden en waren achteraf blij dat we een dagtour gekozen hadden, die ons gelukkig ook maar 6eu pp heeft gekost (inclusief lunch en water). Mads is de volgende dag richting een eiland in het zuiden gegaan en Kristian en ik hebben één van mijn meest indrukwekkende dagen in Vietnam gehad. We hebben een tour gedaan naar de Cu Chi tunnels, de oude oorlogstunnels van de Vietcong. Heel indrukwekkend om ze in het echt te zien, je hoort namelijk altijd wel verhalen en we hebben er genoeg over gelezen met geschiedenis, maar in het echt is het toch wel even slikken. Hier heb ik ook voor het eerst in m’n leven een geweer vastgehouden en ook daadwerkelijk geschoten, een AK 47. Ik stond denk ik een uur daarna nog te trillen, gewoon omdat je pas beseft hoe krachtig zo’n geweer eigenlijk is totdat je het vasthoudt en schiet.
Tijdens ons verblijf in Ho Chi Minh City, kwamen we er eigenlijk een beetje achter dat er minder te doen is in het zuiden van Vietnam dan we in eerste instantie gedacht hadden. Leonie, die ook al in Vietnam was maar een paar dagen voor mij haar tocht was begonnen, had ook al aangegeven dat Dalat bijvoorbeeld niet echt de moeite waard was om heen te reizen. Met deze informatie op zak hebben we besloten om de volgende dag naar Hoi An te vliegen en daar te meeten met Leonie. Het was super om haar weer te zien en we zijn gelijk dezelfde dag uit eten geweest! Hoi An is een heel leuk traditioneel stadje met leuke straatjes, authentieke winkeltjes en goed lokaal eten. Hier heb ik nog een jurk laten maken, wat een perfecte kans was aangezien ik vorig jaar heel erg spijt gehad heb dat ik een soortgelijke jurk niet heb gekocht. We hebben veel gedaan hier: door de rijstvelden fietsen, eigen springrolls rollen, kookles en het full moon festival. Na 3 dagen zijn Leonie en ik in de nachtbus gestapt naar Hanoi, met een tussenstop van 5uurtjes in Hue. Hier hebben we niet heel veel gezien, behalve de belangrijkste tempels en eigenlijk was dat ook wel zo’n beetje alles wat er te beleven was. De nachtbus was op zich wel te doen, maar de volgende ochtend was m’n nek het daar toch niet zo mee eens: kon amper naar links kijken. We kwamen vrij vroeg in de ochtend aan in Hanoi, nadat we heel subtiel wakker waren gemaakt door de buschauffeur: KEIHARDE VIETNAMESE TECHNO MUZIEK! Goede manier om de dag mee te beginnen om 6.30u ’s ochtends na een vreselijke busrit. Kristian had z’n originele plan gewijzigd en is ook naar Hanoi gevlogen en een dag eerder aangekomen dan wij. We hadden hetzelfde hotel geboekt, wat goed uitkwam omdat we nu onze koffers om 7u bij hem konden dumpen. Leonie en ik zijn voor een Vietnamees ontbijt gegaan: Pho (een noodle soup met kip en groentes), zijn vervolgens een beetje gaan dwalen door de straatjes in de buurt en hebben heerlijk thee gedronken op een terrasje in de zon. We hebben heerlijk kunnen douchen, zijn naar het Women’s Museum geweest en hebben goed Vietnamees gegeten. De volgende dag zijn we op een dagtour naar Halong Bay gegaan, geregeld door het hotel. Ik verwachtte niet heel veel van weer een toeristische tocht, maar het bleek een goede keuze te zijn geweest om iets meer te betalen dan de gemiddelde prijs van $20,-. We hadden een groepje van 15 mensen, een prive boot, goed eten en een ruime bus terug. De reis er naartoe was echter iets minder, ze kennen in Vietnam namelijk geen snelwegen en slapen was met al die hobbels en bobbels bijna niet te doen. Volgens mij heeft de helft van de mensen blauwe plekken van met het hoofd tegen het raam botsen ;). De dag na Halong Bay hebben we rustig aan gedaan en tegen een uur of 6 ’s avonds zijn Leonie en ik opgepikt van het hotel voor een tweedaagse tocht naar Sapa, in het noorden van Vietnam. Kristian is niet mee gegaan deze keer, want zijn vlucht vertrok op 20 januari alweer vanuit Ho Chi Minh City. De auto die ons van het hotel ophaalde en naar het busstation bracht, was op een gegeven moment zo vol met mensen en bagage dat we bij elkaar op schoot moesten zitten: geen ideale planning dus. We werden vervolgens gedropt op een ongelooflijk slecht onderhouden busstation en moesten daar uiteindelijk meer dan een uur op de echte nachtbus wachten. Deze nachtbus had bedden naast elkaar, dus het was gezellig knus en voor Leonie zelfs iets té knus omdat ze bijna uit bed rolde. En daar gingen we eindelijk, hobbel de bobbel richting Sapa. We kwamen ongeveer 12-14uur later aan, werden gedropt in de middle of nowhere en volledig aan ons lot overgelaten. En daar sta je dan, midden in Sapa zonder ook maar enig idee waar je heen moet.. Gelukkig was een jongen heel behulpzaam en mochten we z’n telefoon lenen om de travel-agency te bellen. We werden uiteindelijk opgehaald door een jongen op een scooter en naar het hotel gebracht waar onze toch zou beginnen. Hier hebben we kunnen ontbijten, onze overige spullen achter kunnen laten en rond 9u zijn we met een lokale gids en 7 toeristen op pad gegaan. We hebben de eerste dag rond de 9km gelopen door de rijstvelden en door authentieke dorpjes, gevolgd door een stoet van Vietnamese vrouwen die je vervolgens van alles probeerden te verkopen. Leonie en ik hadden voor een home-stay gekozen in plaats van een hotel, dus we sliepen op de bovenverdieping van een traditioneel huisje met weinig elektriciteit, harde bedden en geen verwarming. Een super ervaring, omdat je op deze manier echt meemaakt hoe mensen hier leven en het laat je vooral beseffen wat je thuis hebt. De mensen in het dorpje hebben ons ontzettend vriendelijk opgevangen en we hebben echt meegemaakt hoe men daar kookt, slaapt en zich na het avondeten vermaakt met zelfgemaakte rijstwijn. De dag erna zijn we nog een kilometer of drie doorgelopen en vervolgens met de bus opgehaald. Alsof het nog niet erger kon met die nachtbus, namen we de weg terug een route met nóg meer kuilen en natuurlijke verkeersdrempels dan op de heenweg. Eén keer was het zelfs zo erg, dat de achterkant van de bus de weg raakte en wij een meter de lucht in vlogen.
Terug in Hanoi hebben we rustig aan gedaan, souvenirtjes gekocht, thee drinken en van de zon genieten. We zijn een van de laatste dagen nog met twee Amerikanen van onze Sapa trip uit eten geweest en uiteindelijk geëindigd in de meest bunker/warehouse achtige bar in heel Hanoi, aangezien dit de enige bar was die nog open was na 00.00u. Goede afsluiter van een mooie reis in Vietnam.
Dan is het nu eindelijk tijd om afscheid te nemen van Taipei, mijn thuis voor de afgelopen vijf maanden. Het is achteraf allemaal zo snel gegaan, dat ik er nu pas echt bij stilsta wat een geweldige ervaring dit is geweest. Het ongelooflijk leuke mensen ontmoet, heel veel ondernomen en meegemaakt en echt een tweede thuis erbij gekregen. Dit neemt niemand me ooit meer af!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley